کد مطلب:77927 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:166
[صفحه 1257] فریب خورده به فریب آن، آیا فریفته می شوی به دنیا پس مذمت می كنی آن را؟ آیا تو گناهكاری بر آن یا اینكه دنیا گناهكار است بر تو؟ در چه وقت حیران و مصروع گردانید تو را؟ یا در چه زمان فریب داد تو را؟ آیا به مكانهای هلاك شدن پدران تو از جهت كهنه و مندرس شدن؟ یا به خوابگاههای مادران تو را در زیر خاك بودن؟ چه بسیار بیماری را كه دستگیر شدی به هر دو دست توانگری تو و چه بسیار مریضی را كه دریافتی به هر دو دست توانایی تو، در حالتی كه طلب كردی از برای ایشان شفا یافتن را و طلب وصف حال كردی از برای ایشان طبیبان را، نفع نبخشید یكی از آن بیماران را مهربانی های تو و حاجت روا نشدی درباره ی یكی از ایشان به مطلب تو و دفع نكردی مرضی از یكی از ایشان را به قوت و توانایی تو. به تحقیق كه ممثل و شبیه ساخت از برای تو به سبب هر یك از ایشان دنیا نفس خود را و به هلاك گردانیدن هر یك، هلاك ساختن تو را. «ان الدنیا دار صدق لمن صدقها و دار عافیه لمن فهم عنها و دار غنی لمن تزود منها و دار موعظه لمن اتعظ بها، مسجد احباء الله و مصلی ملائكه الله و مهبط وحی الله و متجر اولیاء الله! اكتسبوا فیها الرحمه و ربحوا فیها الجنه، فمن ذا یذمها و قد آذنت بینها و نادت بفراقها و نعت نفسها و اهلها، فمثلت لهم ببلائها البلاء و شوقتهم بسرورها الی السرور، راحت بعافیه و ابتكرت بفجیعه، ترغیبا و ترهیبا و تخویفا و تحذیرا، فذمها رجال غداه الندامه و حمدها آخرون، ذكرتهم الدنیا فتذكروا و حدثتهم فصدقوا و وعظتهم فاتعظوا.» یعنی به تحقیق كه دنیا سرای راستگو است از برای كسی كه تصدیق كند گفتار آن را و سرای صحت و سلامت است از برای كسی كه بفهمد خبرهای آن را و سرای توانگری است از برای كسی كه توشه ی آخرت بردارد از آن و سرای پند است از برای كسی كه پند گیرد از آن. مكان عبادت كردن دوستان خداست و جای دعا كردن ملائكه ی خداست و محل فرود آمدن وحی خدا است و جای تجارت كردن یاران خدا است. كسب می كنند در آن مرحمت خدا را و سود می كنند در آن رضوان خدا را. پس كیست كه مذمت كند دنیا را؟ و حال آنكه خبر داد دنیا به جدایی خود و ندا كرد به مفارقت خود و خبر مرگ داد نفس خود را و مردم خود را، پس ممثل و شبیه ساخت از برای ایشان به سبب محنت [صفحه 1258] خود محنت آخرت را و مشتاق ساخت ایشان را به سبب خوشحالی خود به سوی خوشحالی آخرت و شام كرد در عافیت و صحت دادن و صبح كرد در رنج و مصیبت رسانیدن، از جهت راغب ساختن و خائف ساختن و ترساندن و بیم دادن، پس مذمت كردند دنیا را مردانی چند در وقت صبح پشیمان شدن و مدح كردند دنیا را مردان دیگری كه به یاد ایشان آورد دنیا آخرت را، پس یاد آخرت كردند و خبر داد ایشان را از حال خود، پس تصدیق او كردند و پند داد ایشان را پس پند گرفتند.
و قال علیه السلام و قد سمع رجلا یذم الدنیا: «ایها الذام للدنیا المغتر بغرورها! اتغتر بالدنیا ثم تذمها؟ انت المتجرم علیها ام هی المتجرمه علیك، متی استهوتك، ام متی غرتك؟ ابمصارع آبائك من البلی؟ ام بمصارع امهاتك تحت الثری؟ كم عللت بكفیك و كم مرضت بیدیك، تبغی لهم الشفاء و تستوصف لهم الاطباء، لم ینفع احدهم اشفاقك و لم تسعف فیه بطلبتك و لم تدفع عنه بقوتك، قد مثلت لك به الدنیا نفسك و بمصرعه مصرعك.» یعنی و گفت علیه السلام و حال آنكه شنید از مردی كه مذمت می كرد دنیا را: ای مذمت كننده مر دنیا،
صفحه 1257، 1258.